Καθώς προχωρούσαν οι πολιτισμοί, το ίδιο έκαναν και οι τεχνικές παρασκευής ψωμιού. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν επιδέξιοι αρτοποιοί και χρησιμοποιούσαν διάφορα συστατικά στο ψωμί τους, όπως σιτάρι, κριθάρι και κεχρί. Ανέπτυξαν επίσης τεχνικές για τη διόγκωση του ψωμιού χρησιμοποιώντας μαγιά, που έδιναν στα καρβέλια τους μια ελαφριά και αέρινη υφή.
Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι συνέβαλαν επίσης σημαντικά στην ανάπτυξη του λευκού ψωμιού. Εισήγαγαν νέες μεθόδους ψησίματος, όπως τη χρήση φούρνου, και άρχισαν να προσθέτουν μπαχαρικά και βότανα στο ψωμί τους. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βοήθησε επίσης να διαδοθεί η δημοτικότητα του λευκού ψωμιού σε όλη την Ευρώπη, καθώς οι λεγεώνες τους έφεραν μαζί τους τις δεξιότητές τους στην παρασκευή ψωμιού στις κατακτήσεις τους.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το λευκό ψωμί ήταν ένα είδος πολυτελείας που κατανάλωνε οι εύποροι και οι ανώτερες τάξεις. Φτιάχνονταν με ψιλό κοσκινισμένο αλεύρι, το οποίο ήταν ακριβό στην παραγωγή του και συχνά εμπλουτιζόταν με αυγά, γάλα και βούτυρο. Το λευκό ψωμί θεωρούνταν σύμβολο της θέσης και του πλούτου, και συχνά το σέρβιραν σε γιορτές και συμπόσια.
Τον 19ο αιώνα, η Βιομηχανική Επανάσταση επέφερε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο παρασκευής του ψωμιού. Η εφεύρεση του κυλινδρόμυλου επέτρεψε τη μαζική παραγωγή κοσκινισμένου αλεύρου, καθιστώντας το λευκό ψωμί πιο προσιτό για το ευρύ κοινό. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη της εμπορικής μαγιάς διευκόλυνε τους αρτοποιούς να παράγουν μεγάλες ποσότητες ψωμιού γρήγορα και αποτελεσματικά.
Σήμερα, το λευκό ψωμί είναι ένα από τα πιο δημοφιλή είδη ψωμιού στον κόσμο. Καταναλώνεται από άτομα όλων των κοινωνικοοικονομικών επιπέδων και χρησιμοποιείται σε μεγάλη ποικιλία πιάτων. Αν και μπορεί να μην είναι τόσο θρεπτικό όσο κάποια άλλα είδη ψωμιού, το λευκό ψωμί εξακολουθεί να είναι βασική τροφή σε πολλούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.